می نوشم آخرین جرعه از این سال را

و نگاهم خیره میماند به تقویم و ساعت

که باز فرا

میرسد نوروز و من تنفر وجودم را فرا میگیرد

من تنفر دارم از این نوروز ها و

باز سالهایم پر از درد و خستگیست 

حسم مرده و خودم هم همچون مرده ی متحرکی هستم

که فقط راه میروم و کوک میشوم با خوردن جرعه ای اب

و خوردن تکه ای نان

  نه ادم کوکی هستم نه مرده ی متحرک

و امسال نیز همانند سالهای دیگر

لحظه ی تحویل سال میروم در خواب و

فراموش میکنم عید را

نه ذوقی برای نو شدن و نه ذوقی برای تبریک گفتن چرا ؟

پی نوشته:قبلا عید برام خیلی مهم بود

اما  نمیدونم چرا دیگه دوسش ندارم و برام اهمیتی نداره

یعنی الان دیگه هیچ چیز اهمیتی نداره

و دوست هم ندارم به کسی تبریک بگم